Fabryka stalowych narzędzi Bracia Plucińscy została założona w 1922 roku w Poznaniu przez Leona i Kazimierza Plucińskich. Siedziba firmy znajdowała się przy ulicy Szamarzewskiego 43. Fabryka specjalizowała się w wytwarzaniu noży do maszyn rolniczych i przemysłowych oraz noży rolniczych, kuchennych, stołowych i specjalistycznych (rzeźniczych i szewskich). Noże kuchenne i stołowe tej firmy wytwarzano ze stali nierdzewnej, której zalety szeroko zachwalali właściciele firmy (Codzienna Gazeta Handlowa nr 58, 1934 r.), produkty wytwarzane z tej stali nosiły obok znaku handlowego firmy: napis "PLUTOS" w ramce oznaczenie "Antirosticum".
Firma prawdopodobnie przestała istnieć wraz z wybuchem II WŚ. Leon Pluciński zmarł 29 XI 1954 roku. 
Sygnaturą firmy były trzy złączone ze sobą kotwice między którymi umieszczono litery BPP (Bracia Plucińscy Poznań) oraz wspomniana obok sygnatura z towarzyszącą inskrypcją "L & K PLUCINSKI POSEN (lub POZNAŃ)". Ponadto produkty z tej fabryki oznaczano otoczonym ramką napisem "PLUTOS".

Brożyna Michał

"Misza"

Nożownik hobbysta zajmujący się wykonywaniem noży od 2004 roku. Dawniej posługiwał się pseudonimem "A'te". Preferuje stal węglową i różne rodzaje drewna egzotycznego. Jak sam pisze, szczególną wagę przywiązuje do użytkowości swoich noży. Od 2010 roku nie pokazał nowych prac, jednak nie mam pewności czy to chwilowe zawieszenie działalności czy też ostateczny rozbrat z nożownictwem.
Sygnuje głownie swoich noży inicjałami "MBR" lub "BR".
Szczegółowe informacje o tym nożowniku wraz ze zdjęciami jego prac znajdziecie w linkach zamieszczonych poniżej:

http://www.knifemakers.pl/content/view/44/57/
http://www.knives.pl/forum/index.php/board,51.0.html

Rafał Brzeski (ur. 9 XI 1976 r.) interesował się nożami od dzieciństwa, z tym, że w jego przypadku były to wyłącznie noże składane. Powodem, dla którego zajął się nożownictwem była chęć posiadania własnego noża składanego z głownią typu sheepfoot i rękojeścią z tytanu. W 2013 roku to marzenie się spełniło i pierwszy taki, zrobiony własnoręcznie nóż powstał. 
Rafał Brzeski uwielbia tytan, dlatego też wszystkie noże, które wykonał zawierają w sobie przynajmniej kawałek tego materiału. Każdy z jego noży jest sygnowany i numerowany; stara się wykonywać tylko po jednym modelu według określonego wzoru, jeśli jednak noży w obrębie modelu jest więcej (maksymalnie kilka sztuk), wtedy każdy z nich otrzymuje dodatkowy, grawerowany numer.
Preferuje stale nierdzewne, głownie jego noży poruszają się na łożyskach gotowych, oporowych, hartowane są przez niego w piecu Laboratoryjnym Muflowym. Do wykonania elementów precyzyjnych używa frezarki CNC, jednak nie jest to produkcja taśmowa, a każdy z noży jest własnoręcznie przez niego składany i wykańczany ręcznie. Szlify kładzie na szlifierce taśmowej typu KMG, a krawędź tnącą wyprowadza na systemie KME.
Swoje prace oznacza pseudonimem "Brr..." umieszczonym w kwadratach z zaokrąglonymi kątami.
Od 2015 roku oznacza prace komercyjne nową sygnaturą przedstawiającą ośmiorniczkę pisaną w odwrócony kwadrat.
Z pracami tego twórcy możecie zapoznać się klikając w poniższy link:

http://forum.knives.pl/index.php?topic=152670.0
https://www.facebook.com/BrrKnives1?fref=ts

Doroszewski Janusz

"upj"

Bardzo znany i ceniony nożownik słynący zwłaszcza ze znakomitych i perfekcyjnie wykonanych noży w typach skandynawskich. Zdecydowanie preferuje naturalne materiały. Przeważnie własnoręcznie wykonuje głownie swoich noży ale nie stroni też od oprawiania gotowych kling (np. wykonanych przez Eklunda czy laminatów Mory). Własnoręcznie szyje również pochewki do swoich noży, ozdabiając je przy tym z niezwykłym smakiem i dobrym gustem. Wykonuje też hobbystycznie biżuterię.
Janusz Doroszewski rozpoczął swą przygodę z nożownictwem około roku 1990, przedtem interesował się głównie japońskimi rodzajami broni (katany, wakizashi, tanto, itp.) - od tamtego czasu jest aktywnym twórcą noży, a jego prace można obejrzeć nie tylko w Polsce ale i poza granicami kraju. Sygnaturę (podpis: J. Doroszewski) umieszcza wyłącznie na głowniach wykonanych własnoręcznie.
Szczegółowe informacje o tym nożowniku wraz ze zdjęciami jego prac znajdziecie w linkach zamieszczonych poniżej:

http://upjcustomknives.blogspot.com/

http://www.knives.pl/forum/index.php/board,89.0.html

Punce naniesione były na maczetach produkowanych prawdopodobnie od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku. Obok nazwy "DRAGON" umieszczono wizerunek smoka, czasem numer (być może określający typ noża) i napis MADE IN POLAND.  

Maczety takie produkowano z pewnością w SFK w Wapienicy. Nie mam jednak pewności czy wszystkie maczety oznaczone symbolem smoka i nazwą "DRAGON" zostały tam wyprodukowana, dlatego też zamieszczam je w osobnej rubryce.

Informacje o maczetach sygnowanych wizerunkiem smoka znajdziecie również w dziale "INNE" tego zestawienia.

Najstarsza, najbardziej znana i największa polska firma nieprzerwanie produkująca noże od ponad 250 lat. 
Tradycja firmy nawiązuje do roku 1760, miejscowości Drzewica i założyciela tamtejszych kuźnic Filipa Nereusza Szaniawskiego, który właśnie w tym roku zbudował w dobrach swojego ojca piec i dwie fryszerki służące do przetopu surówki w żelazo - jednak późniejszy "Gerlach" nie przejął tych zakładów bezpośrednio od ich założyciela.
W 1809 roku Drzewica przeszła na własność rodziny Reiskich, ale z powodu długów zostaje w 1920 roku wydzierżawiona angielskiemu metalurgowi Tomaszowi Evansowi z Warszawy, założycielowi firmy odlewniczej, znanej w przyszłości pod nazwą "Bracia Evans". 
Tomasz Evans w roku 1824 roku rozbudowuje zakłady, następnie w 1824 roku wykupuje je i pozostaje ich właścicielem aż do roku 1866, kiedy to sprzedaje fabrykę Stanisławowi Lilpopowi (zm. 1866 r.) i Wilhelmowi Rauowi z "Rządowej Fabryki Machin" (późniejszej spółce "Lilpop, Rau i Loewenstein"). To od tej firmy w 1886 roku drzewicką fabrykę odkupuje rodzina Kobylańskich, właściciele firmy nożowniczej "Gerlach" z Warszawy.

Założycielem firmy "Gerlach" był Samuel Gerlach, który powróciwszy w 1824 roku do kraju założył przy ul. Podwale w Warszawie wytwórnię noży. W 1825 roku firmę przeniesiono do dawnego kościoła pw. Św. Benona przy ul. Pieszej 1 w Warszawie. Samuel Gerlach kierował firmą do swojej śmierci w 1839 roku, rozbudowując ją przez ten okres i zdobywając sławę świetnego producenta noży (produkty Gerlacha zdobyły między innymi dwa złote medale na kolejnych targach technicznych). Po nim firmą przez 6 lat (9 lat?) kierowała wdowa Marianna Gerlach z Kościelskich. Po jej śmierci kierownictwo fabryki przeszło w ręce majstra nożowniczego Augusta Kobylańskiego, który w tym samym roku ożenił się z najstarszą córką Samuela, Emilią. W 1872 roku rodzina Kobylańskich zmuszona była sprzedać fabrykę Wojciechowi Bieńkowskiemu. Było to konsekwencją udziału w powstaniu styczniowym Augusta Kobylańskiego i kłopotów, które w wyniku tego spadły na całą rodzinę.
Już trzy lata później, w 1875 roku syn Augusta, Samuel Kobylański założył w Warszawie nową fabrykę, która funkcjonowała pod nazwą "S. Kobylański dawniej S.Gerlach". Rozwijająca się błyskawicznie firma potrzebowała miejsca i dlatego Samuel Kobylański zadecydował o przeniesieniu jej siedziby do kupionych w 1886 roku Kuźnic Drzewieckich. W 1893 roku ruszyła produkcja w nowym miejscu.
Firma pozostawała w rękach rodziny Kobylańskich aż do 1943 roku.

Koronę w godle i na sygnaturach Gerlacha po raz pierwszy umieszczono w pierwszej połowie XIX wieku, było to wyróżnienie przyznane jako nagroda za znakomitą jakość wyrobów przez cara Mikołaja I. Firma podczas swej historii kilkukrotnie zmieniała nazwę, obecnie funkcjonuje jako Gerlach S.A.

Gerlach w latach 1975 - 1982 wchodził w skład Kombinatu Wyrobów Nożowniczych i Nakryć Stołowych "Gerlach" w Drzewicy (od 1978 roku - Kombinat Nakryć Stołowych"), który tworzyło kilka firm. Gerlach zajmował w nim pozycję kluczową i podstawową, a dyrektor tego zakładu był jednocześnie dyrektorem całego Kombinatu. W latach 1975-1981 do Kombinatu oprócz Gerlacha należały następujące firmy: Fabryka Nakryć Stołowych "Lefana" z Legnicy, Fabryka Nakryć Stołowych "Polwid" z Cieszyna i Fabryka Nakryć Stołowych ze Stojadeł. Warto nadmienić w kontekście naszych zainteresowań, że tylko w FNS Gerlach produkowano scyzoryki i noże składane.

Na przestrzeni wieków produkcja firmy obejmowała bardzo szeroki asortyment, od narzędzi rolniczych począwszy, poprzez sztućce i zastawę stołową na nożach wojskowych i scyzorykach skończywszy. Obecnie, sądząc po aktualnej ofercie Gerlach skupia się na produkcji noży kuchennych, sztućców, zastaw stołowych i naczyń kuchennych. Noże innego typu (w tym scyzoryki), których to dawniej Gerlach produkował bardzo wiele to już chyba śpiew przeszłości - w każdym razie w katalogu firmy dostępnym na  stronie internetowej  znajdziemy tylko jeden model scyzoryka i jeden okulizak.
W 2010 roku Gerlach przestał produkować noże innego typu niż kuchenne i sztućce, w każdym bądź razie na oficjalnych stronach firmy Gerlach nie znajdziemy już innych noży niż te, wymienione obok.
 
W tym samy roku rozpoczęła działalność w Drzewicy, pod tym samym adresem, co Gerlach prywatna spółka Gerpol, w której ofercie znaleźć możemy noże produkowane do tej pory przez Gerlacha (ogrodnicze i monterskie -dane na 2012 rok). 
Z pewnością produkcję noży składanych, ogrodniczych, monterskich i scyzoryków (przynajmniej w części) przejęła od Gerlacha firma Polmag z miejscowości Końskie.

W listopadzie i grudniu 2012 roku można było przeczytać w prasie (Tygodnik Opoczyński, Nasze Miasto Tomaszów Mazowiecki) informacje o tym, że Gerlach ostatecznie zamyka linię produkcyjną. Od tej chwili firma skupia się wyłącznie na handlu. Smutne, prawda?

Firma na przestrzeni lat używała wielu różnych wzorów punc w różnych konfiguracjach napisów i znaków (z koroną lub bez, z oznaczeniem rodzaju stali, z datą powstania firmy, z nazwą "Poland" gdy nóż był przeznaczony na eksport itd.), jednak prawie zawsze (w nowożytnej historii) umieszczała na głowniach nazwę "Gerlach".
Z firmą i jej historią możecie szczegółowo zapoznać się klikając w poniższe linki (na stronie sztućce.pl należy poszukać odnośników pod produktami Gerlach, warto):

http://www.gerlach.pl/
www.sztucce.pl
http://kosa.net.pl/gerlach.php

W latach 1973-1975 Gerlach wszedł w kooperację z amerykańską firmą "Camillus Cutlery Co." produkując na jej zlecenie różne scyzoryki. Były one sprzedawane pod marką "Camillus" lub pod marką należącej do "Camillusa" firmy: "Syracuse Knife Co.". Jedynym śladem tej kooperacji, jeśli idzie o punce tych scyzoryków był wybity na głowni, po drugiej stronie napis "Product of Poland" oraz liczba będąca prawdopodobnie oznaczeniem modelu noża. Prawdopodobnie współpracę zerwano ze względu na niską jakość produktów dostarczanych przez Gerlacha (to niepotwierdzona oficjalnie informacja). Na okładzinach tych noży umieszczano również orła, stylizowanego na orła amerykańskiego.

Na wykonanych z tworzywa rękojeściach noży przeznaczonych dla harcerzy (popularnych "finek"), Gerlach przez lata wytłaczał lilijkę. W finkach starszego typu lilijkę mościła się przeważnie w owalnym zagłębieniu, w najnowszym modelu finki (produkowanym bodajże od lat dziewięćdziesiątych XX wieku), zagłębienie to dostosowane jest kształtem do kształtu lilijki. Zmienił się też sam kształt rękojeści i tworzywo, z którego została ona wykonana - w nowych nożach rękojeść jest znacznie szersza i bardziej porowata. Dawne finki miały też obustronny, mały metalowy jelec, w nowym modelu jelec jest plastikowy, jednostronny i stanowi integralną część rękojeści.

Na głowniach różnego rodzaju noży monterskich i innych przeznaczonych do specjalnych zastosowań zamieszczano odpowiednie oznakowanie, np. RGMe, RMGc, RGMd, RNGe, RGNe - według norm branżowych oznacza to:
RGMc - nóż monterski składany
RGMe - nóż monterski składany z rozwiertakiem
RGMd - nóż monterski z głownią stałą

Symbol "PN" umieszczony pod puncą Gerlacha jest prawdopodobnie skrótem od znaku "Polska Norma".

SANO - oznaczenie to widniało na głowni noża kuchennego, jednak nie jest to nazwa serii lub linii noży. Zostały one wyprodukowane przez Gerlacha prawdopodobnie jako materiał reklamowy dla firmy o nazwie "SANO".

Sygnatura "IIC" umieszczona była na głowni scyzoryka pochodzącego z lat siedemdziesiątych XX wieku. Na okładzinach tych noży umieszczono "amerykańskiego" orła. W ulotkach reklamowych Gerlacha z lat 1975-76 widnieje 10 takich modeli scyzoryków, oznaczone są symbolami od NK 601 do NK 610, są to noże z czerwonymi okładzinami przypominające scyzoryki szwajcarskie - opisane są jako scyzoryki "amerykańskie", kolejny to duży model NK 306 (podobny do NK 612 z końca XX wieku) opisany jako scyzoryk myśliwski. Ciężko jest mi powiedzieć, czy scyzoryki z orłem na okładzinie produkowane były również w okresach wcześniejszych i późniejszych przez wskazanym wyżej.

Sygnatura "Gerlach" oraz "Norblin" wybita na głowni jednego noża - pod koniec XIX wieku firma "S.Kobylański dawniej S.Gerlach" nawiązała współpracę z warszawskimi wytwórniami wyrobów platerowanych: Norblinem, Hennebergiem i Fragetem dostarczając gotowe głownie do ich wyrobów. Sygnatura ta została naniesiona na nożu, który zapewne powstał właśnie we współpracy Gerlacha z Norblinem. 

Sygnatura "Gerlach" oraz "J.Fraget" wybita na głowni jednego noża - pod koniec XIX wieku firma "S.Kobylański dawniej S.Gerlach" nawiązała współpracę z warszawskimi wytwórniami wyrobów platerowanych: Norblinem, Hennebergiem i Fragetem dostarczając gotowe głownie do ich wyrobów. Sygnatura ta została naniesiona na nożu, który zapewne powstał właśnie we współpracy Gerlacha z Fragetem.

Fascynacja nożami u Zdzisława Kluski (ur. 1959 r.) sięga wczesnego dzieciństwa, swój pierwszy nóż wykonał on bowiem już w wieku 7 lat (był to nóż do papieru zrobiony z miedzianej blachy). Te zainteresowania nie zmieniły się - ukończył on Technikum mechaniczne i praktycznie całe swoje dorosłe życie pracował w zawodach bezpośrednio związanych z obróbką metali, szlifierstwem i wytwarzaniem różnego typu narzędzi, między innymi w łódzkiej firmie Majed stanowiącą część kombinatu Wifama. Przez ten okres wykonywał on oczywiście też noże, jednak przeważnie tylko kilka sztuk rocznie, na zamówienie przyjaciół. Poszukiwał form maksymalnie użytkowych, które jemu i innym użytkownikom miały przede wszystkim służyć do pracy jako użyteczne narzędzia. Od 2000 roku, wraz z uzyskaniem dostępu do internetu rozpoczął poszukiwanie nowych wzorów i form nierzadko czerpiąc inspirację z prac innych twórców. Mniej więcej w tym okresie założył też swój własny warsztat mechaniczny. 
Zdzisław Kluska nie ma ulubionych gatunków stali, wybiera je kierując się przede wszystkim ich użytkowością i dostępnością, jeśli idzie zaś o materiały na rękojeści, to bardzo lubi drewno pochodzące z rodzimych gatunków. Często też eksperymentuje z rzadko używanymi do tych celów drewnami, jak na przykład czeczotą grabu, bzem lilakiem czy jarzębiną (w tym ostatnim przypadku drewno powinno być chore, ma wtedy wyrazisty i niezwykle ciekawy wzór - w odróżnieniu od zdrowego drewna tego gatunku). 
90% jego noży hartowanych jest przez profesjonalne firmy, pozostałe hartuje własnoręcznie.
Praktycznie nie wykonuje noży według wzorów dostarczonych przez klientów. Swoje prace sprzedaje zarówno w Polsce jak i poza granicami kraju. W latach 2007-2010 współpracował z wojskową firmą "Sanitas".
Zaczął sygnować swoje prace mniej więcej w latach 2006-2007 używając dwóch rodzajów punc. Pierwsza z nich, dawniejsza nie różni się wzorem od drugiej, jest jednak od niej znacznie większa. Obecnie częściej stosuje mniejszą, łatwiejszą w użyciu puncę (choć jednocześnie nadal stosuje starą). Symbol, który przedstawia jego sygnatura nie oznacza nic wyjątkowego, to po prostu wzór wymyślony przez tego rzemieślnika. Czasami na głowniach noży obok sygnatury pojawiają się również cyfry - to skrótowe oznakowanie gatunku stali. Cyfra naniesiona na nożu jest ostatnią z pełnej nazwy stali. Jeśli przy sygnaturze nie ma cyfry, oznacza to, ze nóż został wykonany ze stali 50HS.
Do części niektórych swoich prac Zdzisław Kluska dołącza certyfikaty, na których w okrągłej ramce z napisem "HAND MADE KNIVES POLAND-LODZ" umieszczona jest podzielona na cztery części tarcza herbowa z umieszczonymi na niej inicjałami nożownika "Z" i "K" oraz nożem i sygnaturą twórcy.

www.kluskanoze.pl

Nożownik hobbysta wytwarzający noże od 2010 roku. Preferuje naturalne materiały, zwłaszcza drewno, skórę, miedź i mosiądz. Własnoręcznie wykuwa swoje noże ze stali węglowej. Większość głowni to damast. Wypalona w rękojeści sygnatura-podpis została umieszczona tylko raz, na nożu przeznaczonym dla przyjaciela twórcy. Od 2011 roku Wojciech Król używa puncy którą tworzą jego inicjały "WK".

Fabryka Nakryć Stołowych "Polwid" w Cieszynie, to powstała po 1945 roku (dokładnej daty niestety nie znam) fabryka, w której wytwarzano sztućce oraz noże kuchenne i rzeźnicze, a przejściowo również głownie do kordzika Marynarki Wojennej wz.52. 
Po Polwidzie, w późniejszym okresie funkcjonowało w Cieszynie również  Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Polwid II (zapewne bezpośredni następca Polwidu) specjalizujące się w produkcji wyrobów metalowych za wyjątkiem maszyn i urządzeń, wyrobów nożowniczych, sztućców itd. 
Od 2008 roku zakład znajduje się w stanie likwidacji.

Sygnatura ze zdjęcia nie była naniesiona na głowniach noży ale na podstawce, na której umieszczono komplet noży kuchennych bez punc. Z pewnością był to jednak oryginalny zestaw.

Wieża ze zdjęcia obok była znakiem towarowym firmy Polwid II, prawo ochronne do tego znaku wygasło w 2004 roku.

Purol Sławomir

"Seiken"

Mississauga

(Kanada)

Legendarny wśród polskich internetowych miłośników noży (zwłaszcza tych z dłuższym stażem) twórca noży. Zasłynął wykonaną w połowie pierwszego dziesięciolecia XXI wieku serią niezwykle popularnych noży o nazwie "Konus". Wykonywał noże różnego typu i z różnych materiałów chociaż, jak sam kiedyś napisał, osobiście preferuje noże typu "fighter" oraz małe EDC - zdecydowanie typu full tang z gardą. Swoją przygodę z wytwarzaniem noży rozpoczął w połowie 2004 roku, a ostatni nóż pokazał w roku 2008 - obecnie nie wytwarza już noży.
Oznaczał swoje noże sygnaturą "KSP" ("Konus") lub bez puncy. Oznaczenia "VB/MS" zamieszczane na "Konusach" oznaczały nazwę vortalu, dla którego użytkowników stworzona została ta seria noży i działu na nim poświęconego właśnie nożom - Vortal Budo/Magia Stali.

Szczegółowe informacje o tym nożowniku wraz ze zdjęciami jego prac znajdziecie w linkach zamieszczonych poniżej:

http://www.knives.pl/forum/index.php/board,68.0.html

Grzegorz Rak (ur. 1977 r.) nożami interesował się od dzieciństwa, ale jego pierwsze prace powstały dopiero w 2012 roku za namową kolegi, który podpowiedział mu, by zamiast kupować noże spróbował wykonać jakiś własnoręcznie. Pomimo tego, że Grzegorz traktuje nożownictwo jako hobby, to podchodzi do tej tematyki poważnie, stale ucząc się i doskonaląc warsztat. Preferuje naturalne materiały. Większość starszych noży powstała ze stali węglowej, obecnie coraz częściej stosuje też stal nierdzewną.
Nożownik ten oznacza swoje prace pseudonimem "Sesz".

Z pracami tego twórcy możecie zapoznać się klikając w poniższy link:

http://forum.knives.pl/index.php/topic,131419.0.html

Fabryka Ostrzy do Golenia została założona w 1956 roku w Rawie Mazowieckiej. Produkowano w niej żyletki o nazwie "Rawa Lux", "Piast" i "Mazur". W 1968 roku Fabryka została przejęta przez Fabrykę Wyrobów Precyzyjnych w Warszawie i funkcjonuje od tej pory pod nazwą 2 Oddział FWP w Rawie Mazowieckiej, produkując przede wszystkim narzędzia pomiarowe. Od 1972 roku dawna Fabryka Ostrzy do Golenia działa jako Zakład Narzędzi Pomiarowych VIS w Rawie Mazowieckiej w ramach Kombinatu Narzędzi Pomiarowych VIS w Warszawie. W 1989 roku zakład z Rawy Mazowieckiej wydziela się wraz z pięcioma innymi zakładami z dawnej firmy i tworzy Fabrykę Narzędzi RAFAN. W 2007 roku, w wyniku przekształceń własnościowych w miejsce Przedsiębiorstwa Państwowego Fabryka Narzędzi "RAFAN" powstaje Fabryka Narzędzi Rafan Sp. z.o.o.

Prawdopodobnie, ze względu na powszechne w czasie PRL niedobory wyprodukowano w tej fabryce również serię noży kuchennych, była to praktyka spotykana również w innych przedsiębiorstwach państwowych. Nie wiem jednak, czy był to przypadek jednostkowy czy też dłuższa produkcja.

Fabryka używała sygnatury "Rawa" (żyletki).

Sygnatura taka umieszczona była na głowni noża kuchennego pochodzącego prawdopodobnie z lat sześćdziesiątych XX wieku. Głownia za stali nierdzewnej, rękojeść z tworzywa sztucznego w kolorze żółtym. Na rękojeści powtórzono sygnaturę (bez napisu "nierdzewne").
Sygnatura utrzymana w identycznej stylistyce, ale o nieco odmiennym kroju liter naniesiona była na komplecie noży opisanych jako noże do owoców. Sprzedawca twierdził, że pochodzą one z lat sześćdziesiątych XX wieku.
Sygnatura "Rawa Lux", którą zamieściłem dla porównania to oznaczenie pochodzące z żyletek.

Uwaga! Nie mam pewności czy fabryka ta była na pewno producentem noża, z którego pochodzi sygnatura. Nie udało mi się znaleźć na to potwierdzenia. Sygnatura z noża różni się od tej z żyletek, na żyletkach bowiem nie umieszczano rozdzielających napis "Rawa", stykających się grzbietami parabol zakończonych strzałkami. Nie znalazłem jednak żadnej innej firmy posługującej się sygnaturą "Rawa", stąd przypuszczenie, że to zarówno nóż jak i żyletki pochodzą z tej samej fabryki.

Sanitas s.c.

Militaria Łódź

Sikora Michał
"glon"

Michał Sikora zaczął wykonywać noże w 2008 roku i jak sam pisze, od początku zajęcie to stało się jego wielką pasją. Noże wytwarza i hartuje własnoręcznie, sam szyje też do nich skórzane pochewki. Głownie nierzadko ozdabia trawieniami, na rękojeściach często umieszcza motywy wykonane w technice scrimshaw (rękojeści z poroża jelenia), a na pochewkach wytłacza dekoracyjne wzory. Preferuje stal węglową i naturalne materiały typu poroże, drewno itp. Poza nożownictwem interesuje się również płatnerstwem i kowalstwem artystycznym. Sygnuje swoje noże własnym nazwiskiem "SIKORA".
Więcej informacji o tym nożowniku zdobędziecie klikając w poniższe linki:

http://www.knives.pl/forum/index.php/board,246.0.html
http://www.handmadeknives.pl/index.php/topic,95.0.html

Steindlegger i S-ka

Fabryka Noży

Fabryka Noży Steindlegger i S-ka działała przed wojną przy ul. Batorego 6 w Bielsku. Znak towarowy "MT" zarejestrowano w Urzędzie Patentowym już w 1927 roku dla Fabryki Wyrobów Nożowniczych "Maurycy Steindlegger", ale sądowy wpis do rejestru jawnej spółki handlowej od 1 IX 1929 roku, "Moritz Steindlegger & Com., Messerfabrik" w Bielsku, opisanej również jako "Maurycy Steindlegger i Ska. fabryka noży", nastąpił dopiero pod datą 22 XII 1929 r. (w sądzie w Mysłowicach), być może nastąpiły wówczas zmiany w charakterze spółki. Udziałowcami na równych prawach byli Maurycy Steindlegger oraz Otto Hack, obaj zamieszkali w Bielsku.
 W Wiadomościach Urzędu Patentowego z roku 1933 przeczytać możemy informację o przeniesieniu praw do znaku z firmy "Maurycy Steindlegger" na "Steindlegger & Co" - "Steindlegger i S-ka", oznacza to, że firma przeszła wtedy kolejne zmiany własnościowe.
Fabryka produkowała wszelkiego rodzaju scyzoryki, koziki, noże, brzytwy oraz materiały do golenia.

Wytwórnia ta nie ograniczała się do sprzedaży swoich produktów wyłącznie w najbliższej okolicy, o czym świadczyć może ogłoszenie zamieszczone w łódzkiej gazecie "Republika" z dnia 30 sierpnia 1931 roku: "Wyłączne zastępstwo. Krajowa fabryka noży odda dobrze sytuowanemu odbiorcy wyłączną sprzedaż na Łódź i okolice wyrobów swoich. Steindlegger i Ska fabryka noży. Bielsko, ul. Batorego 6".
Główną sygnaturą i jednocześnie znakiem zastrzeżonym firmy była litera "M" umieszczona nad literą "T", ta ostatnia bywała wydłużona. Sygnatura zmieniała się przez lata, ta z lat dwudziestych różni się od tej z lat trzydziestych krojem liter.

Zaskakująca dla mnie jest sygnatura firmy zawierająca cechy charakterystyczne dla nożowników z Trattenbachu i w dodatku praktycznie identyczna z puncą wybijaną na nożach firmy Karl Steindlegger z Trattenbach, której przedstawicielem w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku był J. Schenkel z Tarnowa (ul. Wałowa 37). No i oczywiście nazwisko właściciela firmy, tożsame z nazwiskiem widniejącym w szyldzie wytwórni noży z Trattenbach. Być może więc Maurycy Steindlegger był powiązany rodzinnie z Trattenbachem, choć oczywiście może to być zbieżność całkowicie przypadkowa.

Zastrzeżony znak towarowy Fabryka Noży Steindlegger i S-ka, przedstawiający sierp umieszczony nad literą "T" opublikowano w Wiadomościach Urzędu Patentowego z dnia 30 kwietnia 1937 roku, również w WUP z 1937 znaleźć można zastrzeżony dla tej firmy znak towarowy "Marynarz". 

Nożownik amator wykonujący noże od około 15 lat (punkt odniesienia to 2012 rok). Początkowo klingi wykonywał głównie ze starych brzeszczotów pił ramowych, obecnie używa również innych gatunków stali i damastu (nie wykuwa jednak go własnoręcznie). Preferuje naturalne materiały, takie jak: poroże, metale kolorowe, a zwłaszcza drewno. Pierwsze jego prace trafiały wyłącznie w ręce przyjaciół i kolegów. Obecnie noże tego nożownika stoją na bardzo wysokim poziomie, zarówno pod względem estetycznym jak i jakościowym, z pewnością więc trafią w gusta wielu osób. Twórca ten nigdy nie wykonuje dwóch identycznych noży, choć zastrzega, że czasem niektóre z nich mogą być do siebie podobne. Projektuje noże według opracowanych przez siebie wzorów, choć inspiruje się też pracami innych nożowników.
Sygnuje swoje prace dopiero od 2012 roku grawerując na głowniach swoje inicjały "AU".

http://www.knives.pl/forum/index.php/topic,107808.0.html

Woronowski Andrzej
"Andreh"